Hayat Bazen Risk Almaktır, Onurlu Yaşamak İçin...

HAYAT BAZEN RİSK ALMAKTIR, ONURLU YAŞAMAK İÇİN...

Her maraton, ilk ve küçük adımla başlar. Ve bazen, cesur insanların attıkları bu ilk-küçük adımlar bir çığır açarlar.

Yeni Zelanda'da, bir uçakta hostesin, yolcuları selamlamak için yaptığı konuşmaya Maori dilinde "günaydın" diyerek başlaması, Maorilerin yaşamında bir çığır açmıştı. Böyle bir şey ilk kez oluyor, Maori dili ilk kez kamuya açık bir alanda kullanılıyordu.

Bugün artık Maorice bir resmi dil; üniversitelerde öğretiliyor, televizyonlarda, gazetelerde kullanılıyor...

1968 Meksika olimpiyatlarında 3 atletin eylemi de bir çığır açmış, ırkçılığı dünyanın gündemine taşımıştır.

Bundan sonrasını Yalçın Doğan'dan dinleyelim:

"1968 Meksika Olimpiyatları'nda 200 metre şampiyonu Amerikalı siyah atlet John Carlos ikinciliği kazanan Avustralyalı beyaz atlet Peter Norman’a ödül töreni için şeref kürsüsüne çıkarken soruyor:

- Sen insan haklarına inanıyor musun?

- İnanıyorum.

- Tanrıya inanıyor musun?

- Bütün kalbimle.

Carlos ve aynı yarışta üçüncülüğü kazanan yine siyahi Amerikalı Tommy Smith, Norman ile anlaşıyorlar. Kürsüye çıktıklarında, hafızalara kazınmış olan o muhteşem görüntü.

American Milli Marşı çalarken birinci olan Smith sağ eline siyah eldiven, boynuna siyah boyun bağı, Carlos ise, sol eline siyah eldiven takıyor, üst eşofmanının fermuarını açık tutuyor.

Boyun bağı siyahların gururunu, eldiven siyahların gücünü, fermuarın açık tutulması ezilen işçileri temsil ediyor.

Kürsüye çıplak ayakla çıkıyorlar, yoksulluğu temsil etmek üzere. Başları kederle öne eğik, sıkılı yumruklar havada.

Beyaz atlet Avustralyalı Norman dayanışma adına kalbinin üstüne insan hakları için olimpiyat projesi hareketinin kokartını iğneliyor.

Siyahlara özgürlük ve eşitlik, Martin Luther cinayetini lanetleme anlamındaki protesto olimpiyatları gölgede bırakıyor, dünya 'Amerika’daki eşitsizliği, köleleştirilen siyahlara reva görülen ikinci sınıf insan muamelesini' bir kez daha derinden hissediyor.

Tören biter bitmez, Amerikan Olimpiyat Komitesi Carlos ile Smith’in spor kariyerine son veriyor, Avustralyalı beyaz atlet Peter Norman ise, ülkesine döndüğünde, kimse onun yüzüne bakmıyor, tehdit ve işsizlikle birlikte eşi de ondan boşanıyor.

Ama üçü de, siyasi ve spor tarihine eşi olmayan bir sayfa açıyor...."

İleriye doğru giden "hayat treni"nin lokomotifi, böyle cesur ve risk alabilen insanlardır.