AVRUPA PARLEMENTOSU'NDA ÇERKES GÜNÜ...

Biz şimdiye kadar sadece Anavatanımızdaki yetkili insanların ve kurumların bu etkinlikle ilgili görüşlerini isim ve adres vererek kamuoyuna duyurduk. Hiçbirine kendi düşüncemizi katmadık.

Buna rağmen birilerinin bizleri tartışmaların “sorumlusu” gibi göstermeye çalışmaları bu etkinlikle ilgili değil; ama genel olarak sorunun kendisinde bizim taraf olmamız, arkadaşlarımızın da RF’nun yakın dönem Çerkesya politikalarını anlamamış olmaları ve kendi yanlışlarını gizlemek istemeleridir.

Kimse kimseyi kandırmaya çalışmasın!

Sorun, asıl olarak, bu etkinliği örgütleyenlerle Anavatanımızdaki insanlarımızın ve kurumlarımızın “Çerkes kimdir?” sorusuna verdikleri yanıtların farklı olmasından ve arkadaşlarımızın “bu denklemde Çerkes Cumhuriyetleri, yani anavatanımız da var”ı zaman zaman unutmalarından kaynaklanmaktadır.

Daha 1. “Avrupa Parlamentosunda Çerkes Günü” örgütlenirken benzer tartışmalar olmuş ve sonucunda Avrupa’daki örgütlenmemiz ikiye bölünmüştü. O günden beri Avrupa’da iki Federasyonumuz var. Eski Federasyon “Çerkes Adıgedir” derken; bu etkinliği örgütleyen yeni Federasyon taraftarı arkadaşlarımız ( Euroxase) “Çerkes herkestir” diye düşünüyorlar.

Biz, her iki kurumumuzun da süreci doğru bir şekilde yönetemediklerine; her ikisinin de doğrularıyla birlikte yanlışlarının olduğuna inanıyor, şimdilik genel konulardaki eleştiri hakkımızı saklı tutuyoruz.

Ama “AP’nda Çerkes Günü”nü örgütleyen arkadaşlarımız şunu bilmelidir: Adıge, Abhaz, Oset, Çeçen bayraklarının birlikte dalgalandığı ve konuşmacıların “Çerkes halklarından Adıge-Abhaz grubunun...” diyerek sorunlarımızı tartıştıkları bir etkinlik “Çerkes Günü” değil; olsa olsa etkinliğe katılmış olan Abhazya Dışişleri Bakanı Sayın Maksim Gvinciya’nın da dediği gibi “Kafkas Günü” olur.

İşte anavatanımız artık buna seyirci kalmayacağını söyledi; bu sene etkinliğe daha aktif katılmak istedi ve müdahale etti. Bu müdahalenin 2014 Soçi olimpiyatları yaklaştıkça daha da artacağını tahmin etmek için de kahin olmak gerekmiyor!

Elbette diasporadaki her etkinliğe anavatanımızdan insanların katılmaları gerekmiyor ve elbette diaspora her konuda Anavatanımızla aynı düşünmek zorunda değildir. Diaspora, şu veya bu konuda farklı düşünebilir; farklı politikalar geliştirebilir; hatta gün gelir dişe diş bir mücadele içine de girebilir, ama kimlik konusunda farklı düşünemez. O zaman sorarlar: “Siz kimin diasporasısınız?” ve “kimin adına konuşuyorsunuz?” diye. Bugün olan da budur!

Keza anavatanımızdan kurumlarımızın “...Türkiye’nin ulusal azınlıkların sosyal, kültürel ve insani haklarının korunmasına ilişkin uluslararası yükümlüklerini yerine getirmesi yönünde reel politikaları üzerine nesnel bir değerlendirme yapılması gerekirdi...” ve “ Biz, aynı zamanda, Abhazya’nın sorunlarının Çerkes sorunlarından ayrı ve kendine mahsus formatlar çerçevesinde ele alınması gerektiğine inanıyoruz...” şeklindeki eleştirileri haklıdır.

Bu görüntünün nedeni, etkinliği örgütleyen arkadaşlarımızın hem kimlik hem de sorunlarımız-taleplerimiz konusunda kafalarının karışık olması ve etkinlikte “Türkiyelilik” kimliğinin fazlaca öne çıkmasıdır. Bu kafa karışıklığını etkinliğin “Asimilasyon ve Entegrasyon Arasında Çerkesler. Avrupa Çerkeslerinin Bakış Açısı ile Türkiye’deki Demokratikleşme Süreci” diye formüle edilen başlığında bile görmek mümkündür!

Siz “içeride” ne konuşmuş olursanız olun, dünya bu etkiniliği “Cem Özdemir’in ve Osman Can’ın” anlattıkları çerçevesinde değerlendirecektir ve kamuoyuna yansıyan da “Türkiye’nin demokratikleşmesi sorunu veya süreci” olmuştur.              

Arkadaşlarımız bu sorulara kafa yormak ve muhataplarına net; doyurucu cevaplar vermek yerine “Cumhurbaşkanımızın açıklamasını okuduk ya!” ve “Çerkeslerin sorunlarını tartıştık ya!” diyerek eleştirileri anlamamazlıktan geliyor, sorunu çarpıtıyorlar.

Halbuki Anavatanımızdan yapılan eleştiride “Adıge Günü” diye vurgu yapan Cumhurbaşkanının açıklaması dikkate alınmadı deniliyor, okunmadı değil. Ve artık Çerkeslerin sorunlarının Kuzey Kafkasya Halklarının sorunları başlığı altında veya birlikte tartışılmasını istemiyorlar. Etkinliğe davet edilenlerin hiçbirinin konuşmalarında bu ayrım görülmüyor ve içerisinde bir Çerkes’in, bir Abhaz’ın, Çeçen’in ve hatta başka azınlıkların bile kendisini bulabileceği bir dil kullanılıyor.

Avrupa’da yaşayan insanlarımız artık kimlik sorununu aşmalı ve Çerkes (Adıge) halkını en iyi nasıl temsil edebilirizi, sorunlarını ve çıkarlarını ilgili uluslararası kurumlarda nasıl daha iyi anlatabilirizi tartışmalı, böylesi önemli etkinlikleri en geniş katılımla örgütleyebilmenin ve sesimizi dünyaya duyurabilmenin yollarını bulmalılar.

Çerkes sorununu küçük grup çıkarlarına mahkum etmeden tek vücut ve tek yürek olmalıyız!

“Euroxase” kimi zorlukları göğüsledi ve böyle bir etkinliği gelenekselleştirdi; ama özellikle temsil sorununu aşamazsa başlattığı bu çalışmayı daha ileri götürebilmesi de mümkün görünmüyor. 

Umarız bizi yıllardır oyalayan kimlik konusunda netleşir, birlik ve beraberlik içinde Çerkes kurum ve kuruluşlarının mümkün olan en geniş katılımını sağlar ve gelecek seneden itibaren sürece daha denk düşecek “Avrupa Parlamentosunda Çerkes Günü ve Çerkesya” başlığı altında örgütlerler.

Çünkü düğümün çözümü, netleşmenin aracı ve bizi/kurumlarımızı herhangi bir ülkeye veya düşünceye angaje olmaktan kurtaracak anahtar sözcük “Çerkesya”dır...

Saygılarımızla