Ubıh-Çerkes Diline Yapılan Baskı ve Kayıplar Hakkında Bir Hatıra

“Ubıhların köylerinde sık sık duyulur ki, çok sayıda göçler ubıh dili ve kültürünün kaybolmasına yol açtı. 

Hatta 1940-1950’li yıllarda, köy okulunda çocuklar Türkçe değil de, ana dilleri olan ubıhça (Çerkesçe) konuşurlarsa, ellerine vurmakla cezalandırılırlardı. 

Zeki efendi’nin eşi, Nesrin, kayınvalidesi Emine Çoroko’dan duyduğu bu tür baskı olaylarını şöyle hatırlıyor:

“Bir zamanlar kız kardeşi Çerkesçe bir şey söylediğinde annesi hemen kızardı: ‘Neden Çerkesçe konuşuyorsunuz?!’ Annesi bunu istemiyordu, çünkü bir keresinde İstanbul’da otobüsle giderken aralarında Çerkesçe konuştuklarını anlatmıştı. O zamanlar tehlikeli bir zamandı ve biri onlara şöyle bağırmıştı: ‘Orada ne konuşuyorsunuz? Burası Türkiye, Türkçe konuşun!’ İşte böyle bir zamandı, bu yüzden insanlar korkuyordu.”

“Modern Ubıh Soyundan Gelenler ve Dumezil-Esenç mirası”, Maria Eduardovna Sysoyeva.

???????????????????? ????????????????